De eerste autisme ontmoetingsavond

Begin van de avond
Ik had bewust om half 7 al met Soraya afgesproken, zodat ik de ruimtes kon bekijken. Dat is helpend, want dan moet mijn hoofd daar minder mee tijdens de rest van de avond. Na nog wat met haar gesproken te hebben, kwamen de eerste mensen binnen. Dat was ook het moment dat mijn nervositeit op zijn hoogst was. Ik stond op en stelde mij al handenschuddend voor. Tenminste, ik zei mijn naam. Het echte voorstellen kwam iets later. De ruimte werd voller en voller. Er kwamen meer mensen dan ik had verwacht. Dat gaf mij eerst gemixte gevoelens. Ik was namelijk nog nerveus en een grote groep helpt daar niet bij. Maar aan de andere kant was ik gelukkig en blij met zo’n opkomst.

Voorstellen
Om en nabij kwart over 7 gingen Soraya en ik er van uit dat er niemand meer bij zou komen. Toen begonnen we met een voorstelrondje. Hiervoor had ik al wat simpele vragen op papier gezet om het luchtig te houden en om mensen een steuntje te geven bij een vaak stressvol onderdeel van het in een groep zijn. Toch ging er hier iets mis. We hadden namelijk niet aan de flip-over gedacht en die stond dus ook nog niet klaar met de vragen erop. Gelukkig was dit ook zo geregeld met de hulp van een coach van Opweg.

Soraya schreef mijn bedachte vragen op. Ik wou dat niet, omdat er dan hiërogliefen zouden staan in plaats van tekst. Ze vroeg mij of ik wou beginnen. Die kaatste ik terug door te zeggen van mij mag jij beginnen. Ik was nog net te nerveus, waardoor ik dit niet als eerste wou doen. Toen zei was geweest en het mijn beurt was, voelde ik mij al een stuk beter. De vooraf bedachte vragen en de al wat meer gevonden rust, zorgden ervoor dat ik goed uit mijn woorden kwam en tevreden was over de manier waarop ik mij had voorgesteld. Zo gingen we de tafel rond en stelde iedereen zich voor.

Kletspot
Om de avond een beetje richting te geven en om te voorkomen dat iedereen de kat uit de boom zou kijken, had ik een kletspot gemaakt. Met standaard en autisme gerelateerde vragen. Om en om werd er een kaartje gepakt. Er werd goed en veel gepraat over de onderwerpen van de kaartjes. Soms werd er ook van de kaartjes afgeweken. Dit is natuurlijk ook de bedoeling, om een zo natuurlijk mogelijk gesprek opgang te krijgen. Ik kreeg nog complimenten over de vragen die ik had gemaakt. Daarbij was het ook fijn dat ik de vragen ’s ochtends nog met Soraya en Bianca had doorgenomen.

Dat ging snel
Omstreeks 10 voor half 9 gingen we afronden. De avond was echt goed verlopen. Ik was echt tevreden en blij met hoe het ging. Alles liep veel beter en soepeler dan ik had verwacht. Er waren alleen maar positieve reacties. Laagdrempelig was een woord dat veel viel en dat is nou juist de hele bedoeling van deze avonden. Het hebben over allerlei dingen waar je het over wil hebben. Dit kan autisme gerelateerd zijn, maar dat moet natuurlijk niet. Ik was ook blij dat mensen zich meer op hun gemak gingen voelen naarmate de avond vorderde. Ik had dat zelf namelijk ook. Het was een fijne groep mensen bij elkaar.

Fijn contact
Deze avond bevestigd maar weer eens hoe belangrijk zulk contact is met elkaar. De behoefte is er en ik ben blij dat we dit hebben opgezet. Ik vind het ook echt knap van alle mensen dat ze zijn gekomen. Ik weet dat het niet makkelijk is om zo’n stap te zetten. Alleen al om het simpele feit dat je niet weet wat je kunt verwachten. Laat staan, wanneer je ook nog last hebt van prikkelgevoeligheid en/of andere dingen die spelen.

Mijn rol
Ik moest in het begin echt even wennen. Ik ben van nature niet iemand die het voortouw neemt in een groepssetting. Dit komt, omdat mijn hoofd even op adem moet komen. Ja, die vind ik wel leuk gevonden! Daarom nam Soraya het voortouw. Dit had ik van tevoren ook al met haar besproken. Toch voegde ik toe, wat ik belangrijk vond om toe te voegen. Mijn rol zeker nu aan het begin is om er te zijn en mij in het gesprek te mengen. Ik denk dat mijn rol ook al duidelijk is geworden door het maken van de kletspot en de voorstel vragen vooraf. Ik voeg dingen toe die het net iets fijner en gemakkelijker maken. Dat is denk ik mijn grootste kwaliteit. Ik geloof dat ik mij tijdens deze avonden ook verder zal ontwikkelen. Dat is iets dat ik persoonlijk erg belangrijk vind.

Dan rest mij nog één ding om te zeggen.