Omgaan met spanning en stress

Voorbereiding ontmoetingsavond
Mijn dag begon met een gesprek. Een gesprek tussen Soraya van de Dorpskamer, Ilse van Humanitas en mijzelf. Dit gesprek verliep goed. Ilse wilde meer weten van de autisme ontmoetingsavonden om zo ook mensen binnen Humanitas hiervan op de hoogte te brengen. Het is ook gewoon fijner om elkaar een keer in het echt gesproken te hebben. Daarna heb ik samen met Soraya en Bianca van het Tussenstaphuis de laatste puntjes op de i gezet qua voorbereiding op de ontmoetingsavond van vanavond.

We hebben mijn eigen gemaakte Kletspot doorgenomen en wat op of aanmerkingen toegevoegd. Deze zal ik vanavond dan ook bij mij hebben, zodat we er gebruik van kunnen maken, mocht die behoefte er zijn. Zoals jullie weten probeer ik mij op alles zo goed mogelijk voor te bereiden om een klein deel van mijn spanning weg te nemen. Die voorbereiding helpt, maar ik blijf altijd gespannen voor dit soort gesprekken en bijeenkomsten.

Even een piek
Vanochtend voor deze gesprekken, was ik wat gespannen. Toen ik eenmaal op de locatie was voor de gesprekken, zakte de spanning na ongeveer een kwartiertje praten wel weg. Ik was na die tijd wel lichtelijk moe, omdat spanning veel energie vreet. Los van de energie die 2 uur aan gesprekstof van mij vraagt. Ondanks de vermoeidheid voelde ik mij toch voldaan en goed na die tijd. Ik vind het fijn om te zien dat ik mij er goed door heen sla. Dat bevestigd voor mij de stappen die ik heb gemaakt in mijn leven.

Het slaat ineens helemaal om
Hoe anders is dat nu zo’n 2 uur nadat ik weer thuis ben. Ik begon net weer een beetje de ontspanning te vinden en toen kreeg ik een klap. Een mail in mijn werkmap van het UWV. Een uitnodiging voor een gesprek over mijn re-intergratie. Normaal gesproken geen probleem. Ik kom gewoon op de datum die erin in het bericht staat. Alleen dit keer kan ik niet op die datum. Ik heb dan namelijk al een belangrijk gesprek waar ik mij al maanden op aan het voorbereiden ben. Je raad het vast al. Het gesprek bij at. groep. Nu heb ik gereageerd op het bericht dat ik dus die dag niet bij het UWV kan komen. Ik heb ook gevraagd naar een andere datum, want ik neem wel de verantwoordelijkheid om bij zo’n gesprek aanwezig te zijn. Dat vind ik belangrijk. Ik baal alleen dat het Zo op het laatste moment word aangegeven. Een week van tevoren en dan ook zonder overleg. Gewoon past boem we verwachten dat je er dan bent. O, en als je er niet bent moet jij dat lekker regelen.

Zoals je ziet heb ik het gelijk geregeld. Ik kan dan gewoon echt niet dus zullen ze een andere datum moeten plannen. Maar het moment van het ontvangen van die mail, vandaag dus, is voor mij uiterst lastig. Die mail drukt met net over de grens heen die ik hebben kan qua spanning. Ik voel mij nu dus ook misselijk. Dit terwijl ik bewust deze middag heb vrij gehouden om mij mentaal voor te bereiden op vanavond.