Omgaan met spanning en stress

Gepubliceerd op 12 maart 2024 om 14:54

Het is zeer lastig om met stress en spanning om te gaan. Het is alleen onvermijdbaar. Er gebeuren dingen in het leven waar je stress en spanning van zult ervaren. Hoe ga ik daar eigenlijk mee om en wat gebeurt er als het mij allemaal teveel wordt?

Voorbereiding ontmoetingsavond
Mijn dag begon met een gesprek. Een gesprek tussen Soraya van de Dorpskamer, Ilse van Humanitas en mijzelf. Dit gesprek verliep goed. Ilse wilde meer weten van de autisme ontmoetingsavonden om zo ook mensen binnen Humanitas hiervan op de hoogte te brengen. Het is ook gewoon fijner om elkaar een keer in het echt gesproken te hebben. Daarna heb ik samen met Soraya en Bianca van het Tussenstaphuis de laatste puntjes op de i gezet qua voorbereiding op de ontmoetingsavond van vanavond.


We hebben mijn eigen gemaakte Kletspot doorgenomen en wat op of aanmerkingen toegevoegd. Deze zal ik vanavond dan ook bij mij hebben, zodat we er gebruik van kunnen maken, mocht die behoefte er zijn. Zoals jullie weten probeer ik mij op alles zo goed mogelijk voor te bereiden om een klein deel van mijn spanning weg te nemen. Die voorbereiding helpt, maar ik blijf altijd gespannen voor dit soort gesprekken en bijeenkomsten.

Even een piek
Vanochtend voor deze gesprekken, was ik wat gespannen. Toen ik eenmaal op de locatie was voor de gesprekken, zakte de spanning na ongeveer een kwartiertje praten wel weg. Ik was na die tijd wel lichtelijk moe, omdat spanning veel energie vreet. Los van de energie die 2 uur aan gesprekstof van mij vraagt. Ondanks de vermoeidheid voelde ik mij toch voldaan en goed na die tijd. Ik vind het fijn om te zien dat ik mij er goed door heen sla. Dat bevestigd voor mij de stappen die ik heb gemaakt in mijn leven.

Het slaat ineens helemaal om
Hoe anders is dat nu zo’n 2 uur nadat ik weer thuis ben. Ik begon net weer een beetje de ontspanning te vinden en toen kreeg ik een klap. Een mail in mijn werkmap van het UWV. Een uitnodiging voor een gesprek over mijn re-intergratie. Normaal gesproken geen probleem. Ik kom gewoon op de datum die erin in het bericht staat. Alleen dit keer kan ik niet op die datum. Ik heb dan namelijk al een belangrijk gesprek waar ik mij al maanden op aan het voorbereiden ben. Je raad het vast al. Het gesprek bij at. groep. Nu heb ik gereageerd op het bericht dat ik dus die dag niet bij het UWV kan komen. Ik heb ook gevraagd naar een andere datum, want ik neem wel de verantwoordelijkheid om bij zo’n gesprek aanwezig te zijn. Dat vind ik belangrijk. Ik baal alleen dat het Zo op het laatste moment word aangegeven. Een week van tevoren en dan ook zonder overleg. Gewoon past boem we verwachten dat je er dan bent. O, en als je er niet bent moet jij dat lekker regelen.

Zoals je ziet heb ik het gelijk geregeld. Ik kan dan gewoon echt niet dus zullen ze een andere datum moeten plannen. Maar het moment van het ontvangen van die mail, vandaag dus, is voor mij uiterst lastig. Die mail drukt met net over de grens heen die ik hebben kan qua spanning. Ik voel mij nu dus ook misselijk. Dit terwijl ik bewust deze middag heb vrij gehouden om mij mentaal voor te bereiden op vanavond.

Ik schrijf het van mij af
Vandaar dat ik vandaag een bonus blog schrijf. Dit zit mij namelijk dwars en ik moet het even kwijt. Ik merk ook dat ik wat emotioneel word nu ik er zo bewust mee bezig ben. Ik voel altijd enorm veel spanning in mijn omgang met het UWV en op zo’n dag als vandaag wil ik er liever niet mee moeten dealen. Helaas werkt het leven niet altijd zo en heb je alleen invloed op de dingen die jij zelf doet. Vandaar ook dat ik het gelijk regel en zakelijk afhandel. Alleen van binnen gebeurt er heel veel. Een stuk onbegrip naar het UWV. Waarom deze werkwijze? Waarom kan diegene waar ik altijd de gesprekken mee heb niet gewoon even bellen en een afspraak met mij inplannen? ‘Normaal’ gesproken kan ik hier tegenwoordig ook prima mee omgaan, maar wat blijkt, vandaag dus even niet. Tenminste qua gevoel niet, maar qua handelen wel.

Ik regel mijn zaken wanneer dat nodig is meteen. Dat doe ik, zodat de feitelijkheden uit de weg zijn. Dan staat mijn gevoel dat wat ik moet doen niet in de weg. Zo kan mijn energie daarna direct in mijn gevoel gestoken worden. Ik schrijf het op. Ik schrijf het van mij af. Ik heb het tenslotte prima geregeld. Nu moet ik mijn gevoel daar nog in meenemen. Dat duurt even, maar opgegeven moment lukt mij dat. Ik merk dat ik langzaam weer rustiger word. Dat korte moment van hevige emotie zakt langzaam weg. Ik denk nu bij mijzelf: wat ben ik blij dat ik schrijf. Wat ben ik blij dat ik weet wat ik moet doen wanneer dit mij overvalt. Ik laat het er ook gewoon even zijn. Ik zet voor mijzelf de juiste stappen, zodat ik straks alsnog zo ontspannen mogelijk de ontmoetingsavond in kan gaan.

Reactie plaatsen

Reacties

Anita Gelink
7 maanden geleden

Een blog waarin jij alles hebt voorbereid en dan gaat er even iets mis maar jij pakt het weer goed op. Je kunt het en ik ben trots op jou

Henk
7 maanden geleden

Mooi om te lezen hoe je er mee omgaat, en het meteen geregelt hebt bij het u.w.v. wens je veel succes vanavond. Ben super trots op jou!!!