Mijn talent benutten

De rol van mijn autisme
De rode draad door al deze dingen is 1 onderdeel van mijn autisme, waar ik geen vat op kan krijgen. De spanning in mijn lijf (vooral mijn buik) die ik voel wanneer er iets belangrijks moet/gaat gebeuren. Natuurlijk heeft iedereen wel spanning voor dit soort dingen, maar mijn autisme versterkt het enorm. Deze spanning heeft zo’n enorme invloed op mij dat ik er een stuk slechter van ga presteren. Het maakt sommige dingen zelfs onhaalbaar. Dit heeft niks met mijn intelligentie te maken, maar puur met de spanning.

Voetbal
Ik vind voetbal een geweldige sport. Vooral om zelf te voetballen vind ik erg leuk. Niet dat er wat mis is met kijken, want dat vind ik ook mooi. Toch zit ik niet meer bij een voetbalvereniging. Ik heb het wel geprobeerd, maar elke keer laat ik het niveau dat ik kan halen tijdens de wedstrijden niet zien. Dit komt wederom door de spanning en de buikpijn die daardoor ontstaat. Tijdens de training en daar buiten op trapveldjes in de buurt, kon ik best aardig een balletje trappen. Geen spanning, geen stress en ik voel mij er gelukkig, dus presteer ik.

Maar wat is leuk trainen en daar goed voetballen, zonder een goede wedstrijd te spelen? Het is ruk, gewoon compleet ruk. Ik train niet om er vervolgens in de wedstrijd niks van te bakken. Dus stopte ik, om het jaar erop bij een andere club weer opnieuw te beginnen. Gewoon, omdat ik het spel zo leuk vind. Dit heb ik zo’n 4 keer gedaan. Tot het besef kwam dat ik gewoon niet weer moest gaan voetballen. Het deed voor mij meer kwaad dan goed.

Opleiding
Wat school betreft heb ik het ook niet makkelijk. Toch zie ik hier lichtpuntjes die mij verder brengen. Ik heb ondanks de ziekte van Perthes de basisschool gewoon kunnen volbrengen. Daarna heb ik ondanks dat ik gepest werd het vmbo afgerond. Het is vooral na het vmbo dat ik het echt moeilijk kreeg met school. Er wordt namelijk meer van je gevraagd op het MBO en HBO.

Er komt meer druk bij kijken, want nu moet je echt weten welke richting je op wilt. Ook moet je stage gaan lopen en worden er dingen van je verwacht die vaak niet duidelijk worden uitgelegd. Hier had ik op mijn stageadres tijdens de bouwopleiding extreem veel last van. Niet meer dan logisch dat dit dus misging, want dit creëerde diezelfde spanning en pijn in mijn buik.

Elke keer als ik weer een opleiding probeerde kreeg ik diezelfde spanning. Het maakt niet uit welke opleiding. Het maakt niet uit hoe goed ik mij voorbereid, want de extreme spanning is er. Het meest recente voorbeeld kennen jullie.

Prestatiedruk
Waar het op lijkt is dat ik dus extreem veel druk voel om te presteren en dat ik daardoor dus niet presteer. Voeg daar mijn prikkelgevoeligheid aan toe en je hebt exact dat stukje autisme wat mij iedere keer weer nekt. Toch bewijs ik dat ik heel veel kan, wanneer ik die druk niet voel. Ik zeg ook altijd: “er mag extreem veel druk zijn, maar ik moet hem niet voelen.” Klinkt gek, maar zo werkt het wel.

Vrijwilligerswerk
Kijk naar hoe tevreden mijn coördinator van Humanitas was met mijn werk en mijn manier van communiceren. Kijk hoe tevreden ’t Haarhoes was met mijn werkzaamheden. Kijk naar hoe blij de Dorpskamer is met mij, voor de flyers die ik maak. Kijk hoe ik mensen help door in gesprek te gaan met ze over hun autisme. Of het nou 1 gesprek is of een paar, het laat altijd wat positiefs achter. Ik ben trots en gelukkig dat ik dit voor anderen kan betekenen met het vrijwilligerswerk dat ik deed/doe.

Zit hier dan geen druk achter Melvin? Natuurlijk wel, want zoals iemand ooit eens tegen mij zei: “het is vrijwillig, maar niet vrijblijvend.” Deze woorden zal ik nooit meer vergeten. Toch is het grote verschil dat ik meestal geen of weinig druk voel tijdens deze werkzaamheden. Het begin is lastig, maar daar kom ik overheen.

Betaald werk
Mijn doel is nog steeds om mijn eigen geld te verdienen. Want zoals ik eerder al zei: “wat is trainen, zonder ook een goede wedstrijd te spelen?” Al het vrijwilligerswerk is de training en betaald werk is de wedstrijd. Ik train niet om er mijn doel niet mee te bereiken. Ik train om dat juist wel te behalen.

Waar ik bij het voetbal opgaf, omdat ik de druk bleef voelen, wil ik daar bij dit doel niet aan. Ik zal door blijven gaan, want ik weet dat ik van waarde kan zijn voor de maatschappij en mijzelf. Ik heb gewoon een plek nodig waar er wel druk is om te presteren, maar waar je die druk niet voelt. Ik weet dat dit bestaat. Het moet gewoon bestaan.

Er moet gewoon een plek zijn waar je betaald werk kunt doen, maar waar ik mij zo gelukkig zal voelen als tijdens het vrijwilligerswerk. Pas dan, kan ik mijn volledige talent benutten.