Schrijven en emoties

Een traan
Als ik schrijf sta ik stil bij wat ik denk en voel. Het is dus niet alleen het schrijven zelf, maar ook het stilstaan bij de gebeurtenis. Toen Mickey, één van onze cavia’s afgelopen vrijdag overleed was ik verdrietig. Ik uitte dit een beetje naar Natalie, maar ik voelde mij vooral rot voor haar. Pas toen ik het gedicht schreef kwamen mijn emoties er echt uit en heb ik zelf ook een traantje gelaten.

Kleine vriendjes
Ik zeg wel tegen Natalie dat het haar cavia’s zijn, maar ik ben er door de jaren heen ook aan gehecht geraakt. Die lieve beestjes zijn onderdeel geworden van mijn leven en als er dan iets mee aan de hand is trek ik mij dat aan. Daarnaast kan ik ook altijd steun bij die kleine vriendjes vinden. Als ik down ben hoef ik er maar één te knuffelen en ik voel mij direct weer wat beter.

Gevoel van een ander
Schrijven helpt mij niet alleen met mijn eigen emoties. Door het schrijven kan ik mij beter in de gevoelens van een ander verplaatsen. Neem bijvoorbeeld het gedicht (Als het donker wordt.) Ik ben zelf niet bang in het donker, maar mijn zusje is dat wel. Ik kan mij door te schrijven wel in haar gevoel verplaatsen. Ze heeft het zelfs een aantal keer bevestigd en vindt het knap dat ik het zo goed kan omschrijven.

Schrijven helpt
Als je niet weet wat er in je omgaat kan schrijven je daarbij helpen. Zo heb ik een dagboek waarin ik elke ochtend mijn gedachten opschrijf. Zo begin ik helder aan de nieuwe dag en weet ik de dingen die er in mij spelen. Hier kan ik dan rekening mee houden als dat nodig is.

Schrijven helpt mij verder. Schrijven helpt mij om anderen beter te begrijpen. Schrijven helpt mij om er voor jou te kunnen zijn. Kom je er zelf niet uit en weet je niet zo goed wat je met je emoties aan moet? Probeer ze eens op papier te zetten. Je zult zien dat er een stuk meer duidelijk wordt.