Was het een schok toen ik de diagnose kreeg? Vielen er dingen voor mij op zijn plek? Of kon ik totaal niks met het woord ‘autisme’
Het begin
Wat ik mij herinner is hoe het werd vastgesteld. Eerst waren er vermoedens van mijn ouders, die mij toen naar de dokter hebben gesleurd. De dokter dacht er hetzelfde over en verwees mij door naar een psycholoog. Bij de psycholoog moest ik allerlei papierwerk invullen.
De ziekte van kont
Uiteindelijk na al dat papierwerk en een paar afspraken later kreeg ik de diagnose ASS. Daarmee bedoelen ze natuurlijk niet, kont, bibs of achterwerk. Daar is trouwens ook niks mis mee, ik heb een fijn zitvlak. Nee, ASS staat voor autismespectrumstoornis. Al noemde ik het soms gekscherend wel ‘de ziekte van kont’.
Om gek van te worden
Maar ik dwaal af. Na die afspraken werd ik doorverwezen naar een kinderpsycholoog. Ik was net 17 geworden en viel nog onder die afdeling. Er werd mij op zeer kinderlijke wijze uitgelegd wat autisme nou eigenlijk inhield. Ik moest allerlei dingen tekenen en opdrachten maken. Om eerlijk te zijn werd ik er een beetje gek van. Ik zag er het nut niet van in.
Na een heleboel afspraken met deze mevrouw was het dan eindelijk zover. Ik werd 18 en kreeg een andere psycholoog toegewezen. Die had ik nog geen jaar, want toen had ze ander werk. Nu was ik alweer toe aan de vierde psycholoog. Kon ik weer mijn hele verhaal doen en weer alle problemen op tafel gooien. Moest ik weer wennen aan de werkwijze van een ander persoon. Het zal mijn autisme wel zijn dat ik daar moeite mee had.
Pillen
Alsof dat nog niet genoeg was, moest ik ook nog naar een Psychiater en kreeg ik medicatie. Ik heb 2 middelen geprobeerd. Het ene middel zou mij rustiger maken in mijn hoofd. Het middel maakte mij zo rustig, dat ik tijdens het uitgaan met vrienden in slaap viel. In de Hardstyle zaal notabene! (Als je niet weet wat Hardstyle is raad ik je aan het op te zoeken. Geloof me je valt er normaal gesproken niet van in slaap.)
Het andere middel zou mij minder boos en gefrustreerd maken. Helaas was 1 van de bijwerkingen dat het je agressie juist kon verhogen. Het maakte mij zo kwaad, dat ik het in een vlaag van woede, na een aantal weken in de ton heb gesmeten!
Het einde van het begin
Steeds werd ik van de één naar de ander gestuurd. Steeds weer een uitleg over autisme. Steeds weer medicatie die niet het gewenste effect had. Ik had er schoon genoeg van! Ik was er helemaal klaar mee. Daarom maakte ik de keuze om met therapie te stoppen.
Dit was alleen niet het einde van alle therapie. Het was slechts het einde van het begin.
Reactie plaatsen
Reacties