Winkelen

Gepubliceerd op 2 juni 2024 om 15:06

Voor mij is winkelen echt een noodzakelijk kwaad. Meestal bestel ik daarom al mijn kleding online. Toch moet ik er zo af en toe op uit om voor een speciale gelegenheid iets te kopen. In dit geval voor de bruiloft van mijn zus en haar bijna man Stan.

Zaterdag
Samen met Natalie, Nienke en Christiaan ben ik gisteren op pad gegaan. Ja, dit was dus op een zaterdag. Een dag waarop ik normaal gesproken zulke dingen het liefst echt niet doe. Het is dan veel te druk en dan krijg ik teveel prikkels te verwerken en wordt ik snel moe. Gelukkig waren we op tijd bij Roetgerink in Enter en was het tot mijn verbazing nog aardig rustig. Het werd later wel drukker, maar toen waren wij al klaar. Al met al was het hierdoor geen onprettige ervaring.


Ik heb een aantal leuke dingen gekocht. En ongelofelijk maar waar moest ik maat M hebben terwijl ik al jaren maat L heb. Elke dag bewegen, begint zijn vruchten af te werpen. Ongetwijfeld zullen er na de bruiloft foto’s op mijn blog voorbij komen waarin ik mijn outfit toon. Natalie heeft ook iets heel moois uitgezocht. Ik zou zo met haar trouwen. Oh wacht, dat heb ik al gedaan.

Moet kunnen
Na het winkelen hadden we alle vier honger gekregen, dus besloten we om tegenover Roetgerink te gaan lunchen. Ik had trek dus bestelde ik een twaalf uurtje. Puntpaprika soep, uitsmijter en een kroket met een sausje en roomboter. Het was erg lekker en ik schoof het zo naar binnen. Nienke betaalde alles en toen besloten we dat we nog een ijsje wouden halen. Dit deden we in Eibergen aangezien Nien daar toch nog een pakketje op moest halen. We parkeerden de auto bij de AH, haalden het pakketje op en gingen toen even kleine boodschappen halen die Nien en Jaan (Christiaan) nodig hadden. In de winkel stond een schap met Corona (soort biertje). Nienke stond mij daar iets te dichtbij, dus zei ik: “Nien pas op, wel anderhalve meter hè.” Iedereen schoot erom in de lach. Zo’n geintje moet kunnen toch?


Na de boodschappen haalden we een ijsje. Ik nam vier bolletjes. Wat kan ik zeggen ik vind ijs erg lekker. Ze moesten alleen wel in een bakje. Ik vind zo’n hoorntje minder lekker en het eet gewoon lastig. Tegenwoordig bestel ik wel zelf wat ik hebben wil. Iets waar ik mijzelf heel lang op heb moeten trainen, want ik vind het lastig. Gelukkig was het ook rustig bij de Weustman en verliep alles soepel. Wederom betaalde Nienke alles en toen kon het smikkelen en smullen, eindelijk beginnen.  Ik had met mijn vier bolletjes het grootste ijsje, maar ik had hem als eerste op. Een snelle genieter laten we maar zeggen. Eenmaal weer thuis stuurde Nienke een tikkie naar Natalie en zo hadden wij voor ons deel betaald.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Disco dipje
Toen ik thuis wat meer kon ontspannen werd ik erg moe. Een after shopping, lunch en ice cream dip. Eenmaal rond avondeten tijdstip had ik ook echt geen trek. Natalie en ik besloten allebei iets kleins te eten en het daarbij te laten. Dat kwam goed uit, omdat we ook vergeten waren om vlees uit de diepvries te halen.

Ondanks dat de dag soepel verliep en ik geen moment echt overweldigd werd door prikkels, was het toch erg vermoeiend. Al ben ik blij dat ik gewoon mee ga en ook echt leuk meedoe. Ik heb hierin echt een betere balans gevonden. Ik delegeer taken die voor mij heel vermoeiend zijn en mijn familie doet dat graag. Anders worden de dagen die ik leuk met familie door wil brengen namelijk helemaal niet leuk. Zo voelden die dagen eerder dan ook echt. Een vermoeiende strijd tegen de prikkels die ik alleen aan het voeren was. Nu voer ik hem samen en heb ik meer energie om echt mijzelf te kunnen zijn. Het enige dat ik daarvoor heb moeten doen is mijn mond open trekken en om dingen vragen. Niet makkelijk, maar wel een verademing.

Het is ook niet dat ik niet zelf kan betalen of niet zelf ergens heen kan rijden, maar door dit door anderen te laten doen kan ik gewoon meer van mijzelf geven tijdens het winkelen of andere uitjes. Ik word minder moe en minder chagrijnig, maar bovenal is mijn hersteltijd veel korter na die tijd. Dat is gewoon hoe het is. Daar schaam ik mij niet voor. Ik kan nu op zo’n dag genieten van mijn gezelschap en de tijd nemen voor de anderen. Ik kan mijn mening geven over de kleding en af en toe een grapje maken tussendoor. Die energie en capaciteit heb ik nu over. De voor hun kleine dingen die ze voor mij doen helpt mij weer om kleine dingen voor hun te doen. Zo komen we samen vooruit en maken we er het beste van. Zo staat gezelligheid weer voorop en is prikkelgevoeligheid wel aanwezig, maar houdt het mij niet meer tegen.

Reactie plaatsen

Reacties

Anita Gelink
2 maanden geleden

Fijn dat jullie het leuk hebben gehad en gezellig met elkaar