Vandaag heb ik gezellig met mijn vader gewandeld. Een Mooie wandeling over kleine paden langs allemaal boerderijen.
Droebel?
Melvin, wat is een droebel? Het betekent: iets dicht op elkaar of een groepje. In de wandeling van vandaag kwamen mijn vader en ik langs groepjes boerderijen. Vandaar een droebel wandeling.
Normaal gesproken wandelen mijn vader en ik door heel bosrijk gebied, maar dat was vandaag wel anders. Veel weilanden met Tarwe, aardappels, knollen en mais. We baanden ons een weg over kerkpaadjes tussen de weilanden door. Langs slootjes en meertjes. We hadden een prachtig uitzicht en hier en daar zagen we wat dieren. Waaronder paarden, koeien, verschillende vogelsoorten, kikkers en in het bijzonder een paar witte wallaby’s.
Tijdens de wandeling hebben we over van alles gepraat. Dingen die mijn vader bezighouden, dingen die mij bezighouden en allerlei dingen daartussenin. Natuurlijk mocht wat alibanteri-je (geouwehoer) ook niet ontbreken. Opgegeven moment schoot het door mijn hoofd om hem een zetje te geven. Zo hop, de sloot in. Ik gaf hem ook een zetje, maar dat was (helaas) niet hard genoeg. Menig persoon die ons zou horen praten met elkaar, zou denken dat wij ruzie hebben. Dat is alleen absoluut niet zo. Het is gewoon hoe wij met elkaar omgaan. Dat is onze humor en daarin begrijpen we elkaar volledig.
Opgegeven moment liet mijn vader een enorme scheet. Ik begon harder te lopen en zei: “daar wil ik niet bij lopen.” Iets verderop bedacht ik me. Ik stopte, wachtte op pap en vroeg hem om de auto sleutels. Toen zei hij: “Ik gooi ze nog eerder hier in het riet dan dat ik ze aan jou geef.” Waarop ik antwoordde met: “dan ga jij erachteraan.” Zo liepen we al lachend verder.
Verschillende mensen
Soms vind ik het best lastig wat ik moet zeggen tegen mensen die ik onderweg tegenkom. Zeg ik wel of niet hallo? Moet dat perse? Wil ik dat wel? Een tijd terug heb ik besloten om tegen iedereen hallo te zeggen. Al ben ik er nu wel achter gekomen dat dit niet voor mij werkt. Er lopen (met alles respect) op zo’n mooie dag als vandaag ook een aantal chagrijnen rond. Uit ervaring blijkt dat als je daar hallo tegen zegt dat ze:
- Hun hoofd wegdraaien
- Hoesten
- Je boos aankijken
- Negeren
- Met heel veel moeite hallo terugzeggen
Daarom zeg ik tegenwoordig nog hallo tegen de meeste mensen. Ik zeg alleen niks meer tegen de mensen waarbij hun hoofd op onweer staat. Al blijft het gissen, want ook vriendelijk ogende mensen zeggen niet altijd wat terug. Gelukkig kom je over het algemeen hele vriendelijke, vrolijke en enthousiaste mensen tegen. Die net als mijn vader en ik genieten van de natuur, omgeving en andere mensen om ons heen.
Wat wel weer leuk is, is dat je soms mensen een paar keer tegenkomt tijdens je wandeling. Dan krijg je van die dingen als derde keer is trakteren. Of je lacht naar elkaar en dat is het.
Terug naar de wandeling
De route rond en door Zieuwent is best bijzonder. Niet alleen vanwege alle droebels, maar ook, omdat deze route in de vorm van een acht te lopen is. Je kan hem opsplitsen in een korte route, een iets langere route en natuurlijk als één route van ongeveer 13 km. Mijn vader en ik deden de route van 13 km. Het is een echte aanrader.
Ik moet zeggen dat het wandelen mij altijd goed doet. Of ik nu een goede of slechte week heb gehad. De wandeling van zondag is altijd een positief punt. Mijn vader is het hier mee eens. We kunnen ons verhaal aan elkaar kwijt en is dat niet nodig dan genieten we van de gezelligheid.
Reactie plaatsen
Reacties
Precies zoals het gaat soms geouwehoer soms heel serieus en soms alleen genieten van de omgeving!!!
Prachtig blog, precies zoals jullie zijn