Om tot de juiste balans in mijn planning te komen heb ik heel veel moeten zoeken, maar vooral ondervinden. Dat gaat met vallen en opstaan. Hierin heb ik veel over mijzelf geleerd. Wat ik wel kan op bepaalde momenten en juist niet kan op andere momenten. Daar kan ik mijn planning dan weer op aanpassen.
Dingen plannen
Ik ben niet altijd van het plannen en van strakke schema’s, maar toch weet ik dat het wel belangrijk is om te doen. In het verleden kwam het weleens voor dat ik teveel achter elkaar deed zonder erbij na te denken dat ik de volgende dag ook weer iets had. Dat zorgde ervoor dat mijn hoofd veel te snel vol liep. Toch wilde ik eerst niet een duidelijke planning met een strak schema. Niet, omdat ik dacht dat het mij niet zou helpen, maar ik was gewoonweg bang voor deze verandering. Om iets te veranderen in je leven zul je soms buiten je eigen gebaande paden moeten treden. Dat is eng en roept nerveuze gevoelens op. Maar ik wist dat de huidige manier gewoon niet voor mij werkt.
Ik begon voorzichtig met dingen op een kalender schrijven. Helaas werkte dit niet, want ik schreef zelden dingen op en als ik dat al deed, keek ik niet op de agenda naar mijn afspraken. Nee, ik onthoud ze wel gewoon in mijn hoofd. Dat ging vaak goed, maar niet altijd. Ik ben weleens afspraken vergeten. Zo was ik een keer mijn zus vergeten op te halen bij zangles. Ze belde mij op en zei: “Ben jij niet iets vergeten.” Ik schoot direct in de stress en antwoordde: “Ik kom er meteen aan.” Met een vol hoofd en last van stress ben ik in de auto gestapt en heb ik haar opgehaald. Dat was dus echt een teken dat het anders moest. Daarbij bleef mijn hoofd vol van alle informatie. Natalie vertelde mij toen dat ze al haar afspraken in haar mobiel had staan. Met een instelbaar alarm dat waarschuwt voor ze een afspraak heeft. Dat leek mij ook wel wat. Ik ben dit gaan gebruiken en na een korte tijd hebben we onze agenda’s aan elkaar gekoppeld, zodat het nog soepeler loopt.
Nu weet ik wanneer ik de auto tot mijn beschikking heb en vergeet ik nooit meer een afspraak. Andere dingen zoals mijn taken in de huishouding plan ik per week. Zo weet ik welke taken er in die week moeten gebeuren. Dan pak ik zelf wel een moment om ze te gaan doen. Deze vrijheid vind ik erg fijn. Deze vrijheid heb ik nodig, want als ik alleen maar vast zou zitten aan een strak schema, waar niet in valt af te wijken, word ik gillend gek. Mijn brein is namelijk creatief en soms vind ik het fijn om daar wat mee te doen. Een strak schema sluit daar niet geheel bij aan. Deze balans van plannen en vrijheid is precies goed. Het overzicht dat ik nu heb voor het maken van afspraken vind ik erg fijn. Deze mobiele agenda zorgt er namelijk voor dat ik niet meerdere prikkelgevoelige afspraken op een rij plan. Hierdoor krijg ik meer rust, waardoor ik juist meer kan doen.
Leren van mijzelf
Het begon allemaal met kleine stapjes. Werken aan mijn eigen handelen en gedrag. Bewust gaan nadenken over wat ik nodig heb. Als ik tot iets kom, wil ik datgene ook een kans geven en uitproberen. Ik weet nu ook dat ik soms 5 keer op mijn bek moet gaan om te vinden wat voor mij werkt. Ja, dat is erg zwaar, maar zolang je hoofd leert van de keren dat je valt, zul je sterker weer opstaan. Ik probeer niet te blijven hangen in dat wat niet gelukt is. Ik ga bezig met de vraag waarom het niet gelukt is. Wat maakt het dat ik dit niet kon? Hoe zou ik het anders kunnen doen om het wel te laten slagen?
Daarbij komt nog dat ik er in het verleden voor mijn gevoel helemaal alleen voor stond. Deels kwam dit door de thuissituatie. Maar voor een deel had dit zeker met mijzelf te maken. Er waren genoeg mensen die mij wel wouden helpen, maar ik kon die mensen niet vinden en bereiken. Ik wist namelijk niet hoe ik om hulp kon vragen. Laat staan verwoorden hoe ik mij voel en wat erin mij omgaat. Bezig gaan met mijn autisme heeft er voor gezorgd dat ik dit nu wel kan. Dit geeft mij zoveel vertrouwen dat ik het nu ook uit kan voeren. Ik kan vragen om de hulp die ik nodig heb. Ik kan aangeven hoe ik het wil hebben. Ik kan aangeven wat wel en wat niet voor mij werkt.
Communicatie is zo belangrijk. In alle relaties die je opbouwt. Dus ook de relatie met jezelf. Het vergt jaren van heel hard werken om met jezelf om te leren gaan. Wil jij jezelf ook kunnen verwoorden aan anderen gooi daar dan nog hetzelfde aantal jaren bij op en je hebt een begin. Een begin? Ja, een begin. Ik heb het gevoel dat mijn leven de afgelopen paar jaar en vooral het afgelopen jaar pas is begonnen. Alles hiervoor was mijn stage. Nu ben ik al het geleerde in de praktijk aan het brengen en probeer daar anderen waar ik dat kan een klein beetje mee te helpen.
De balans in mijn planning
De balans in mijn planning heeft er aan bijgedragen dat ik nu de energie heb om tot actie over te gaan. Ik kan nu de dingen meegeven die ik zo graag mee wil geven. Die zeer belangrijk zijn voor anderen die ook met allerlei dingen (omtrent autisme) worstelen. De gesprekken die ik voer en de dingen die ik schrijf kosten veel energie, maar ik leer van deze momenten. Het doet me goed om te weten, dat ik groot of klein, onderdeel van jou levensreis mag zijn.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat is dit weer een prachtig blog en jij komt erwel alles op jou manier