Er zijn van die dagen dat er niks uit mijn vingers komt. Van die dagen dat niks lukt en ik gefrustreerd raak. Er zijn ook dagen dat het lijkt alsof ik de wereld aankan. Dan lukt alles en blijf ik doorgaan om dit gevoel vast te houden.
Diepe dalen
Ik schrijf wel vaker over moeilijke periodes in mijn leven, maar dat zijn stukjes uit momenten van mijn leven. De diepe dalen waarvan ik leer of in ieder geval van probeer te leren. Op het moment dat er iets vervelends gebeurd, schiet mijn emotie soms heel erg het negatieve in. Daar kwam ik altijd heel lastig weer uit. Het negatieve gevoel bleef hangen, soms dagen, weken, maanden en in sommige gevallen zelfs jaren. In die tijd dat die nare gevoelens mij overheersten gebeurde er natuurlijk ook nog van alles. Het leven gaat tenslotte gewoon door. Gebeurde er in zo’n periode nog meer nare dingen dan wist ik al helemaal niet meer waar ik het moest zoeken. Dan was mijn hele leven gewoon kloten. Alle mooie momenten zag ik niet meer. Ondanks dat die er natuurlijk ook gewoon waren.
Het is alsof dat ene vervelende moment mijn hele leven overnam. Ik werd dat vervelende moment. Ik werd die negativiteit. Ik reageerde op alles en iedereen erg negatief en bot. Natalie heeft menig moment met mij meegemaakt en doorstaan. Ze is zoveel krachtiger dan ze zelf denkt. Net als dat ik zoveel krachtiger ben dan ik soms denk. Ik kan namelijk wel degelijk invloed uit oefenen op die negatieve gedachten en gevoelens. Het is nog vrij gemakkelijk om toe te passen ook. Ik maak de dingen niet groter dan ze zijn. Gebeurt er iets vervelends dan kijk ik ernaar als een momentopname, want dat is het tenslotte. Dat neemt niet weg dat ik niet baal of me soms enorm gefrustreerd voel, maar dat is oké. Dat mag er gewoon even zijn. Ik zeg even, omdat het leven gewoon doorgaat en er ook weer betere tijden zullen komen. Ik mag nu balen, maar morgen is er weer een dag.
Hoge pieken
Net als de diepe dalen heb ik ook hele hoge pieken. Wanneer iets goed gaat en ik zit lekker in mijn flow dan wil ik door blijven gaan. Dan wil ik niet dat het gevoel stopt. Ik ben dan zo gefocust op een taak dat ik al het besef van tijd, honger en vermoeidheid verlies. Net als bij het negatieve neemt dit positieve gevoel mij helemaal over. Dit is eigenlijk net zo slecht. Het is natuurlijk fijn dat ik me goed voel en alles lekker loopt, maar ik mag daarbij mijzelf nooit uit het oog verliezen. Dat uit het oog verliezen gebeurt dus helaas wel. Zowel positief als negatief. De balans is zoek en het grijze gebied is weg. Doordat ik zolang dit gevoel vast wil houden, slaat het gevoel geregeld helemaal om. Wanneer ik uit deze positieve high kom schiet het door naar de andere kant en ben ik ineens weer niet te genieten. Ja, vind je het gek? Ik niet in ieder geval. Ik heb mijzelf namelijk helemaal opgebrand.
De juiste balans
Zo zie je dat het heel slecht is voor de gezondheid als je doorslaat richting een bepaalde kant. Het is zoeken naar de juiste balans en niet te lang blijven hangen in de emotie. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar het begint bij het herkennen van je gevoelens en gedachten. Door dit te herkennen en er actief mee aan de slag te gaan zal je vanzelf meer balans vinden. De dalen worden niet minder diep en de pieken niet minder hoog, maar je leven voelt in zijn algemeenheid een stuk beter, omdat je weet hoe je er mee om moet gaan.
Klaar
Eigenlijk was mijn blog klaar na het vorige stukje, maar toen kwam Natalie binnen. Ze vroeg of ik het eten had opgewarmd. Ik antwoordde: “nee, daar heb ik geen moment bij nagedacht.” Dit terwijl er hier voor mij een briefje ligt met de tekst: ‘eten opwarmen.’ Ik zat vanochtend in zo’n positieve flow dat ik nergens meer bij nadacht. Ik heb fijn aan mijn volgende kunst project gewerkt en ben met dit blog aan het schrijven. Ik dacht niet aan eten en al helemaal niet aan eten opwarmen voor tussen de middag. Dit is natuurlijk niet het einde van de wereld, maar het laat wel perfect zien wat ik bedoel. Volgende keer maar een alarm zetten, zodat ik er wel aan denk!
Reactie plaatsen
Reacties