Op de goede weg

Loop ik mijzelf voorbij?
Sommige dagen ben ik best bang dat ik mijzelf voorbij loop. Dat ik teveel doe en ik terug val in mijn oude patroon. Die angst is alleen onterecht, want ik laat dit jaar echt zien dat ik meer kan, wil en doe dan ooit tevoren. Ik stap over angsten heen en bijt door de soms zure appel om ergens uiteindelijk een goed gevoel aan over te houden.

Ervaring is belangrijk
Ik loop niet langer weg. Ik ga het gesprek aan. Zo ook gisteren met Wilma Oonk van het Voormekaar team Berkelland. Ze was zeer geïnteresseerd in mij, mijn blog en mijn manier van omgaan met autisme. Het inzetten van mensen die autisme hebben om anderen met autisme te helpen vind ze iets moois en belangrijks. Ik ben het helemaal met haar eens.

Als je de dingen die jij hebt meegemaakt en hebt overwonnen kan inzetten om iemand anders te helpen moet je dat doen. Ik ben dit de afgelopen tijd steeds belangrijker gaan vinden. Ik weet ook dat ik dit kan. Als ik op de juiste manier ingezet wordt.

Gewaardeerd
Na het fijne gesprek van gisteren gaan we kijken hoe ze mij op vrijwillige basis in kan zetten om anderen te helpen. Het doet mij echt goed dat anderen mijn kwaliteiten beginnen te zien. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik gewaardeerd wordt voor wie ik ben. Alles wat ik op dit moment doe, laat zien dat ik op de goede weg ben.

Leermomenten
Ik praat vrijuit over mijn leven. Van Perthes, mijn autisme en het gepest op school tot aan nu. Ik schaam mij niet voor wie ik ben. Ik heb hoge pieken en diepe dalen, maar ik ga altijd weer door. Ik ga het gevecht met mijzelf aan. Ik win nu meestal, maar nog niet altijd. Ik ben alleen niet bang meer om te verliezen. Dat zijn momenten waar ik van leer. Die verliesmomenten hebben mij niet langer in zijn greep. Het hoort bij het leven.