Mijn vader, mijn moeder en ik

Gepubliceerd op 3 november 2024 om 13:20

Ik heb al een tijdje niet geschreven over mijn vader. Daarnaast schrijf ik bijna nooit over mijn moeder. Daarom vind ik het vandaag eens tijd om over mijn ouders te schrijven. Daarnaast schrijf ik over mijn vermoeidheid en eigen gedachtegang op dit moment.

Mijn vader
Zoals jullie hebben kunnen lezen in vorige blogs over mijn vader is onze band lang niet altijd zo goed geweest als nu. Er was lang geen begrip voor elkaar. Het was alsof we een andere taal spraken. Dit was een periode in ons leven waarin pap niet zichzelf was en waarin ik niet wist wie ik eigenlijk was. Dat je elkaar in deze tijd niet kan vinden, vind ik achteraf gezien helemaal niet raar. Al had ik het graag anders gezien, maar zo is het leven. Ik neem het verleden wel mee om van te leren, maar ik leef daar niet meer, want het is geweest.

Doorgaan
Zo probeer ik nu ook te leven, want ik heb zware maanden gehad en herstel er maar moeilijk van. Ik heb al een hele tijd een gevoel van vermoeidheid over mij. Ik ben zoekende om hiermee om te gaan. Toch realiseer ik mij wel degelijk dat die maanden het verleden zijn en dat ik er doorheen ben gekomen. Ik heb een diploma gehaald en probeer nu de nieuwe opleiding goed op te pakken. Deze positieve gedachtegang helpt mij om beter om te kunnen gaan met het nu. Waardoor ik ook positiever naar de toekomst kan kijken. Dit neemt de vermoeidheid niet weg, maar het zorgt er wel voor dat ik niet stil kom te staan.

Terug naar mijn vader
Mijn vader en ik hebben heel hard gewerkt om onszelf (weer) te vinden en om elkaar te vinden. De band die we nu hebben is het resultaat van jaren lang met elkaar praten en samen dingen ondernemen. We kunnen elkaar nu gewoon zeggen wat we vinden. Ook als we het niet met elkaar eens zijn of dingen anders zien. Dit veranderd onze relatie niet langer in negatief opzicht. Sterker nog het helpt alleen om nog dichterbij elkaar te komen. Ik ben echt heel trots op mijn vader dat hij zich zo openstelt en over van alles met mij wil praten. Pa, je bent een hele sterke, maar ook lieve man!

Mijn moeder
Het beetje dat ik tot nu toe over mijn moeder heb geschreven was niet al te positief. Dat komt, omdat mijn moeder en ik nog wel dingen uit het verleden aan het verwerken zijn. Daar zijn we nu af en toe nog mee bezig en ik merk dat we elkaar langzaam, met kleine stapjes, beter gaan begrijpen. Daarnaast doet mijn moeder veel beter haar best om van zich te laten horen. Soms een serieuze app over iets belangrijks en ook weleens een grapje hier en daar. Laatst hebben we samen gezellig gewandeld tijdens de Nightwalk in Eibergen. Bedankt mam. Ik ben blij dat we op de goede weg zijn samen. Ik ben ook trots op jou dat je er net als pap voor open staat om goede gesprekken aan te gaan!


Trots op mijzelf
Toch mag ik ook mijzelf dankbaar zijn en trots zijn op mijzelf. Als ik het niet had aangedurfd om over allerlei moeilijke dingen in gesprek te gaan met mijn ouders dan was het nooit tot goede verstandhoudingen gekomen. Dat begon al bij het werken aan mijzelf en het leren omgaan met mijn autisme.

Het doen van een opleiding tot Life coach en e-coach hebben mij ook geholpen om vragen en gedachtes te zoeken achter bepaalde opmerkingen. Ik sta veel meer open voor dat wat een ander heeft te zeggen en dat zorgt voor diepgang en een betere relatie. Wat die relatie ook is.

Ik kan het
Al die communicatie binnen mijn familie heeft ervoor gezorgd dat ik nu ook beter met anderen durf te communiceren. Ik zeg ook gewoon bij mijn vrijwilligerswerk dat ik vermoeid ben. Ik zeg niet langer dat het goed gaat als het dat niet helemaal gaat. Ik ben hierin duidelijk en eerlijk. Dat is ook de beste weg. Ik ben wie ik ben en ik heb last van de dingen waar ik last van heb. Dat maakt mij geen minder mens. Juist het tegenovergestelde. Het maakt mij een beter mens door eerlijk te zijn over mijn valkuilen en dingen die er spelen.

Door dit te blijven doen, geloof ik dat ik ook mijn nieuwe opleiding tot een positief einde kan brengen. Hoe dit einde er uiteindelijk ook uit zal zien. Het gaat namelijk om het leren van de reis ongeacht het uiteindelijke resultaat. Of ik straks nog een diploma heb is afhankelijk van het goed uitvoeren van de competenties. Voor mij is het belangrijk dat ik de reis in zijn geheel kan volbrengen en dat geloof krijg ik ondanks de vermoeidheid langzaam wel en dat is heel erg fijn.

Reactie plaatsen

Reacties

Anita Gelink
een maand geleden

Wat een leuk blog en ik weet zeker dat wij er samen wel uit komen en ons best daarvoor doen.i ik weet dat het voor jou soms moeilijk is met school en andere dingen maar ik weet zeker dat het jou gaat lukken

Henk
een maand geleden

Schitterende blog weer !!!